YAZARLAR

Koronavirus pandemiyası artıq bir ilə yaxındır uşaqları məktəbdən uzaq salıb. Bir neçə il öncə hər addımda rastlaşdığımız planşet və telefonun ziyanından bəhs edən videolar da nədənsə yoxa çıxıb.

Baydenin tərzini və Vaşinqtonun siyasətində hansısa dəyişikliklər edib-etməyəcəyini yəqin etmək üçün bir qədər vaxta ehtiyac olacaq.

Vətən müharibəmiz başlamadan Qarabağ hamımız üçün əlçatmaz, nolstalgiya hissi yaradan uzaq İtaka adası kimi idi...

Kimsə çıxıb müxtəlif şeirlərdən, poemalardan, povest və romanlardan, film və teatr tamaşalarından, rəsm əsərlərindən misal çəkərsə, bunu qəbul etməyəcəyəm.

Modern insan ona heç zaman lazım olmayacaq, həyatını dəyişə bilməyəcək, gündəlik yaşamını gözəlləşdirməyəcək şeylərin xiffətini çəkərək yaşayır.

Belə hadisələri eşitdikcə əmin olursan ki, dünya koronvirusdan daha artıq faciəyə də layiq görülə bilər.

"Cidanı çuvalda gizlətmək" mümkün olmadığı kimi, mediamızın inkişafından məsul olan, bir zamanlar Vüqar Səfərli kimi laqeyd, jurnalistikadan xəbərsiz bir məmurun rəhbərlik etdiyi AR Prezidenti yanında KİVDF-nin qanunsuz əməlləri də gizli qalmadı.

Bakının girişində xəzriyə bir heykəl quraşdırmaq da yerinə düşərdi, çünki bizim eləmədiyimizi bu xeyirli külək edir

Küçədə gəzənlərin üzü gülmür, milli-mental dəyərlər də mənasını itirib. Daha ”bu, masonların oyunudur” deyənlər də əlini bərk-bərk spirtlə dezinfeksiya edirlər.

Və daha bir sual: Demokratiya həmişə ədaləti təmin edirmi? Məsələn, seçicilərin 51 faizinin seçimi mütləq seçimə çevrilir. Bəs yerdə qalan 49 faiz?

Bu gün Amerikanı qarışdıran - dünyaya demokratiya adı ilə yaydığı “cəhalətdir”. Amerika bu gün öz demokratiyasının, daha doğrusu, öz cəhalətinin qurbanıdır.

Ermənilər bir gedişdən artıq düşünə bilmədiyini Qarabağ müharibəsi də göstərdi, nə diplomatik, nə hərbi taxtada, nə də indi şahmatda bizim qrossmeysterlərlə ayaqlaşa, daha doğrusu, başlaşa bilmədilər.

Əslində insan bilmir nəyə üzülsün: Qarabağda verdiyimiz şəhidlərəmi, bir-birinin ətini yeməyə hazır olan insanlaramı? Uçuq daxmalardan çıxan şəhid cənazələrinəmi ağlayaq, qrant yeyib özünü ən axırıncı yola qoyan cahillərəmi? Çox çətin durumdur.

Badələrə şərab süzülür, dumanlı beyinlər az öncə baş verənləri unudur, daha doğrusu yaddaş avtomatik kilidələnir. Bu ərəfədə kimsə mütləq dəxlisiz zarafatlar edir, yumor hissinin sərhədlərini aşır.

Gərək boynumuza alaq: xırda oğurluğun səviyyəsi Azərbaycanda kifayət qədər yüksəkdir. “Dövlətindir, deməli, heç kimin deyil” yanaşması bu gün özünü işıq, qaz, su oğurluğunda göstərir. İnsanlar bunun heç oğurluq olduğunu qəbul etmirlər

Bütün dünya son günlərini yaşadığımız bu ildə böhranla əlləşdi: pandemiya, iqtisadi böhran və s. Azərbaycan 2020-ci ilə qələbə möhürü vuran tək ölkə kimi tarixə keçdi

Əgər Sovetlər müharibəni ilk 6 ayda uduzmasaydılar, deməli, qalib olacaqdılar. Avantürist ruhlu Adolf Hitler sovetlərin daha çox qorxudan təslim olacağını düşünürdü. Amma silah-sursat baxımından almanların geriliyi hər addımda duyulurdu.

Bu günlərdə 70 yaşı tamam olan mərhum aktrisa Gülşən Qurbanova 1950-ci ilin 19 dekabrında Bakıda anadan olub. O, Azərbaycanın tanınmış teatr və kino aktyoru, rəngarəng ifaçılığı ilə tanınan

Belçika Palatası 30 ildir öz doğma torpaqlarından didərgin salınmış azərbaycanlılarla bağlı hansısa qətnamə qəbul etmişdimi? Avropalı parlamentarilərin ermənilərə qarşı bu canıyananlığı nədən qaynaqlanır?

İslahatlar səkkiz ay əvvəl start götürsə də, dəfələrlə tənqid etdiyimiz məsələlərdə bir irəliləyiş yoxdur.