Həyatımıza yeni sözlər daxil olub – korona, COVID-19, karantin…
Yeni vərdişlər qazanmışıq – evdə qalmaq, maska-əlcək taxmaq, üstümüzdə dezinfektan gəzdirmək…
Hər şey çox sürətlə dəyişir.
Heç zaman xəyal etmədiyimiz şeyləri yaşayırıq və biz bunun fərqinə belə varmırıq.
Çünki düşünmək, fikirləşmək, baş sındırmaq üçün zamanımız yoxdur.
Bəlkə də düşünmək istəmirik.
Elmin, fəlsəfənin, incəsənətin, hətta dinin fərqli problemləri ortaya çıxır.
Çünki insanlıq, bəşəriyyət təhlükə qarşısındadır.
İnsanın dünyanı dərk etməsi, anlaması asanlaşdıqca ortaya eqoist, hər şeyi “fəstfud” şəklində qəbul etməyə alışmış insan tipi yaranırdı.
Və təbiət bizə dərs verməyə qərar verdi!
Araşdırmadan, dərk etmədən, təhlilə və izaha ehtiyac duymadan, ilkin mənbəyə müraciət etmədən dezinformasiya, saxta bilgi ilə silahlanmış insanlar meydan sulayırdı.
İndi də hər fürsətdə bu işlə məşğul olanlar var, amma...
İndi hamı nəfəsini çıxıb səhih, doğru informasiya gözləyir.
Hamı həqiqəti – çılpaq, əsil həqiqəti bilmək istəyir.
Sosial şəbəkələrə toplaşıb asosiallaşan insanlar, indi aktiv sosial həyat arzusuyla yanıb qovrulur...
Hamı nəfəsini tutub, prosesləri izləyir.
İnternetin imkanları genişləndikcə təhlükəli insan tipi yaranırdı. “İnternet insanı” çağımızın ən böyük bəlası, ən böyük probleminə çevrilmişdi.
Və ən dəhşətlisi budur ki, “internet insanı” reallıq hissini itirmişdi.
Bəzəkli və parıltılı həyat arzusuyla sosial şəbəkələrdə, internetdə vurnuxurduq.
Təbiət (bəlkə də, supergüclər?), bizi çarəsiz duruma saldı.
Artıq bəlkə də yeganə məşğuliyyətimiz internet olsa da, internetə, sosial şəbəkələrə ikrahla yanaşırıq.
Qabaqlar faciənin və dəhşətin miqyasını dərk edə bilmirdik, indi ayılırıq, dərk edirik.
“İnternet insanı” həqiqəti anlamırdı, indi həqiqəti axtarır.
Zaman keçdikcə, elm və texnalogiya inkişaf etdiyi kimi etik normalar da dəyişir.
İnternet əvvəlcə əyləncə məkanı idi, dəhşət saçırdı, təhlükəli hiylələrlə dolu idi...
İnternet övladlarımız üçün təhlükə mənbəyi idi, uşaqları uzaq tuturduq...
Övladlarımızı təhlükədən qorumaq üçün onları internetdən uzaq saxlayırdıq, indi onların elm öyrənməsi üçün internetə ehtiyacımız var.
Virtual dünyada yalan, saxtakarlıq, vəhşilik həyat normasına çevrilirdi.
İnsani dəyərlər iflas edirdi.
İnsanlar psevdoinformasiyaya, psevdoelmə, psevdotibbə meyllənirdi.
İndi isə bizə hər şeyin həqiqisi, gerçəyi lazımdır.
Həqiqi elmdən xilas gözləyirik...
Artıq internet sıxıcı, yorucu, darıxdırıcıdır.
Reallığa, real dünyaya, real elmə, real insanlara ehtiyacımız var.
İndi vicdanlı xəbər agentlikləri sosial şəbəkələrdən daha aktualdır.
İndi doğru statistikaya, dürüst xəbərə, təsdiqlənmiş məlumata ehtiyacımız var.
“İnternet insanı” karantin dövründə, pandemiya günlərində reallığa qayıtmağa çalışır.
Yalan və illüziya marağını itirib, çünki qarşılaşdığımız təhlükə ciddidir.
Düşünürəm ki, fürsətdir, virtual dünyada yaşamadığımızı anlamağımız üçün gözəl şərait var.
Xilas olmaq üçün real dünyaya qayıdaq…
