İdman özündə böyük bir mədəniyyəti ehtiva edir. Mədəniyyəti də bəzən idmandan kənar təsəvvür etmirlər. Yəni, bu iki sahə bir-birindən nə qədər uzaq olsa da, bir o qədər yaxındır. Sputnik-in əməkdaşı Yuğ Teatrının direktoru Tərlan Rəsulovla bu və digər mövzular ətrafında həmsöhbət olub.
- İdman və incəsənət: bu iki sahəni nə dərəcədə bir-birinə yaxın hesab edirsiniz?
— Əgər söhbət Şərq, xüsusilə yapon döyüş növlərindən gedirsə, sözsüz ki, böyük yaxınlıq var. Bu idman növlərinin özündə mədəniyyət var. Şərq idman növləri mədəniyyətin bir hissəsini özündə daşıyır.
- Bəziləri iddia edirlər ki, mədəniyyət işçilərinin, xüsusilə teatr aktyorlarının idmanla məşğul olması mütləqdir…
— Mütləq olmasa da, arzuolunandır. Bu zaman, öncəliklə koordinasiya düzəlir. Səhnədə hərəkətin təbiiliyinə xidmət edir. İkincisi, ruhu təmizləyir, artıq aqressiyanı götürür.
- Digər idman növləri buna aid edilə bilməz?
— Qərb idman növlərində dərin fəlsəfə yoxdur, onlar daha çox tətbiqi xarakter daşıyır. Şərqdə isə ruh ilk sırada gəlir.
- Məsələn bədii gimnastikada, su oyunlarında və digər idman növlərində incəsənət var, gözəllik və zövq var. Bunlar incəsənətə yaxın deyil?
— Əlbəttə, bu sadaladıqlarınız özü-özlüyündə incəsənətdir, mədəniyyətin bir hissəsidir.
- Aktyor hansı idman növü ilə məşğul olsa, daha məqsədəuyğundur?
— Əzələləri çox şişirtməyən, bədən plastikasına xələl gətirməyən istənilən növlə.
- O zaman özünüz niyə karateni seçdiniz?
— Mən onunla çoxdan məşğul olmuşam. Bir də ki, mən onu yox, o, məni seçib. Mən ümumiyyətlə yapon mədəniyyətini çox sevirəm. Ona görə də, o döyüş növlərinə çox rəğbətim var. Təbii, bunu seçəndə o qədər də anlamırdım. Sonradan məşqlər əsasında bunları ruhən anlamağa başladım.
Mədəniyyəti daha dərindən öyrəndikcə, artıq həmin idman növünə də münasibətim dəyişdi. Və son zamanlar da cui-citsuya vuruldum. 5 ildir, bu idman növü ilə məşğul oluram. Mədəniyyət işçilərini də idmanla məşğul olmağa səsləyirəm.
