Şahpəri Abbasova, Sputnik Azərbaycan
BAKI, 18 sentyabr — Sputnik. Səbuhi Abdullayev Şəki şəhərində anadan olub. İxtisasca dil-ədəbiyyat müəllimi olsa da, bəzi səbəblərdən bu sahədə çalışmayıb. Hal-hazırda Bakı şəhərində yaşayan qəhrəmanımız sözün əsl mənasında təxəyyülünün və baş tutmayan xəyallarının qurbanı olub desək, heç də yanılmarıq.
Səbuhi Abdullayev öz ideyalarının arxasınca getmək istəsə də, müəyyən maneələrlə qarşılaşıb. O, fikirlərini Sputnik Azərbaycan-la bölüşüb. Qəhrəmanımızın ən çox mübarizə apardığı ideyası isə tədris üçün nəzərdə tutulan musiqi alətlərinin hazırlanma üsuludur: "Azərbaycanın dörd bir yanında musiqi məktəbləri var. Həmin məktəblərdə tar, kamança, nəfəs alətləri tədris olunur. Hər il yüzdən artıq uşaq həmin məktəblərə daxil olur. Valideynlər də müvafiq musiqi alətlərini almağa məcbur olurlar. Məgər o uşaqların hamısı musiqiçi olurlar? - Xeyr. 100-dən 10-u davam etdirir. Hələ bəlkə də az. Amma bu qədər musiqi aləti alınır. Bir tar - bir ağac deməkdir. Musiqi alətləri elə-belə ağacdan hazırlanmır. Bir tar üçün 40 illik ağacı kəsmək olmaz. Görün indi ildə nə qədər ağac musiqi alətlərinə görə məhv olur".
Həmsöhbətimiz çıxış yolunu musiqi alətlərinin plastik maddədən hazırlanmasında görür: "Təlim tarlarının hazırlanması layihəsi üçün bir neçə yerə müraciət elədim. Amma cavabsız qaldı. Çünki məktub ünvanına yetişmədi. Məktubumu Prezidentə ünvanlamışdım, yönləndirdilər Şəki və Cəbrayıl rayonlarının İcra hakimiyyətlərinə. Onlar da məni "yola verdi". Həmin təlim tarları heç də ağacdan hazırlanan tarlardan geri qalmır. Bu üsul dünya praktikasında var. Ötən əsrin 60-cı illərində balalaykanı plastik maddədən hazırlamışdılar".
Müsahibimiz dahi şairimiz Mikayıl Müşviqin məşhur "Oxu, tar" şeirinin misralarının tarın arxa hissəsində yerləşdirilməsini də təklif edib. Lakin, necə deyərlər, bu arzusu da ürəyində qalıb: "Müşviqin "Oxu, tar, oxu, tar, səni kim unudar?" misralarını tarın arxa hissəsinə həkk etdirmək istədim. Tarı əlinə alan uşaq hər dəfə o misraları görərsə, bu onun beyninə həkk olunacaq. Bu, həm də Müşviqin adının əbədiləşdirmək üçün bir addımdır".
Mənfur qonşularımız torpaq iddiaları etdikləri kimi, zaman-zaman musiqimizə də əl atırlar. Müsahibimiz bunun qismən də olsa qarşısını almağın yolunu təklif etsə də, arzusu ürəyində qalıb: "Təklif etdim ki, tarın üzərində səkkizguşəli ulduz və ay həkk olunsun. Tarı əlinə alan xarici də o saat onun bizə məxsus olduğunu anlasın. Nümunə də hazırlatdım. Dedilər, "vəsaitimiz yoxdur". Axı bu o qədər də vəsait tələb etmir! Biz nəyisə itirdikdən sonra bar-bar bağırırıq ki, "bu bizimdir". Əvvəldən planımızı elə quraq ki, sonradan peşman olmayaq".
Qəhrəmanımız kamança alətinin də çanağının plastik maddədən düzəldilməsinə çalışıb, amma buna da nail ola bilməyib. O, bundan başqa, tarixi şəxsiyyətlərimizin təsviri olan kiçik molbertlərin hazırlanması üçün də təklif irəli sürüb: "Kiçik molbertlər hazırladım, gələn turistlərə təklif etmək üçün. Orada dahi şəxsiyyətlərimizin portretləri və onlar haqda qısa məlumat yer ala bilərdi. İngilis, rus və ana dilimizdə. Bu məsələyə də laqeyd yanaşıldı. Biz bilirik ki, mədəniyyətin təbliğinə vəsait ayrılır. Təklifim çox böyük vəsait tələb etmir. Ayrılan pullar kimlərinsə cibinə deyil, mədəniyyətimizin inkişafına yönəlsə, həm ölkəmiz tanınar, həm də xalq yararlanar".
2012-ci ildə "Avroviziya" mahnı müsabiqəsinə ev sahibliyi etdiyimiz dövrdə də Səbuhi müəllim öz töhfəsini vermək istəyib. Amma necə deyərlər, sən saydığını say:
""Avroviziya" ərəfəsində suvenir tar hazırlatdım, onun içində mikrosxem olacaqdı. O mikrosxemdə Azərbaycan haqda məlumat və milli musiqilərimiz yer alacaqdı. 25 mindən çox xarici gəlmişdi, bunlardan 5 mini öz ölkələrinə suvenir tar aparsaydı, bunun özü də ölkəmizin tanınmasına zəmin yaradardı. Mən onu İranda hazırlatdım, bunun üçün 20 min manat kredit götürdüm. Mədəniyyət Nazirliyində baxdılar, dedilər, yaxşıdır. Məsələ maddiyyata keçəndə geri çəkildilər. Kredit aldığım bank məni 31 dekabrda evdən çıxartdı. Dedim, barı Həmrəylik günü etməyin".
Hərtərəfli şəxsiyyət olan S.Abdullayev kənd təsərrüfatının inkişafı ilə bağlı bir sıra təkliflər irəli sürüb: "Şəkinin bəzi kəndələrində, xüsusilə Qaradağlıda, 100 hektar ərazi yalnız qamışdan ibarətdir. Mən təklif elədim ki, həmin əraziyə ətirşah bitkisi əkilsin. Ətirşah yağı olduqca qiymətlidir. İstehsal olunsa, bundan xeyli pul qazanarıq.
Səbuhi müəllim son illər gənclərin və uşaqların intiharının səbəbini işsizlik və vaxtın səmərəli keçməməsində görür: "Təklif etdim ki, yayda uşaqların vaxtının səmərəli keçirilməsi üçün düşərgələr açılsın. Orada uşaqlar həm də sənət öyrənsinlər. Universitet oxumayan uşaqlar gələcəkdə işsiz qalmasınlar. Bundan başqa, həmin yerlərdə üzgüçülük hovuzları yaratmaq olardı, uşaqlarımız üzgüçülüyü öyrənsinlər. Azərbaycanlıların çoxu üzməyi bacarmır. Həmin hovuzlarda uşaq yaşlarından üzgüçülüyü öyrənə bilərlər. Hər gün intihar xəbəri eşidirik. Bunun başlıca səbəbi işsizlik və gənclərin, uşaqların vaxtının boş keçməsidir. Onları qınayırıq ki, boş-bekar gəzirlər. Axı biz onlara heç nə təklif etmirik. Bəs, nə etsinlər? Çoxu da müxtəlif dini cərəyanların qurbanı olub. Bunun hamısının günahkarı bizik - cəmiyyətimiz və işini düzgün yerinə yetirməyən, ancaq öz mənafeyini düşünən yerli məmurlar".
