Qələm - Sputnik Azərbaycan, 1920
TƏHLİL
Sosial-iqtisadi, ictimai-siyasi, mədəniyyət, idman və digər sahələrə aid aktual təhlillər

Qərb cəmiyyətini üçüncü dünya müharibəsinə hazırlayırlar

© Sputnik / Mediabanka keçidUkrayna SQ-nin məhv edilmiş hərbi texnikası
Ukrayna SQ-nin məhv edilmiş hərbi texnikası - Sputnik Azərbaycan, 1920, 15.04.2022
Abunə olmaq
Amerika konqresmenləri və rusofob Avropa parlamentləri Ukraynaya “NATO-nun sülhməramlı kontingentinin” yeridilməsinin qlobal münaqişənin başlanmasına gətirib çıxaracağını iddia edirlər.
Vladimir Kornilov, RİA Novosti
Üçüncü dünya müharibəsi artıq başlayıb - Qərb siyasətçiləri və mediası son vaxtlar müntəzəm və müntəzəm olaraq ictimaiyyəti bu qənaətə gətirirlər. Sonra isə ideyanın özünün mənasızlaşması və Qərbin Rusiyaya qarşı nüvə müharibəsinin qaçılmazlığı ilə bağlı arqumentlərə öyrəşməsi gəlir. Üstəlik, sonuncu nüvə zərbələri mübadiləsi qorxusunun şişirdilmiş olması və bunun qlobal fəlakətə gətirib çıxarmayacağı fikrini tətbiq etmək cəhdi ilə müşayiət olunur.
Qlobal müharibənin artıq başlanması fikri, təbii ki, yeni deyil. Məsələn, Papa Fransisk hələ 2014-cü ilin sentyabrında elan etdi ki, hazırda “parçalanmış üçüncü dünya müharibəsi” gedir. Ancaq indi, Rusiyanın Ukraynada xüsusi əməliyyatına başlaması və Qərbin Kiyev rejiminə kömək məqsədi daşıyan kollektiv səyləri ilə çox adam bundan danışır.
Məsələn, Britaniyanın “İndependent” qəzetinin redaksiyası Rusiya ilə ticarət əlaqələrinin tamamilə kəsilməsinin zəruriliyi barədə nəticə çıxararaq, bunu məhz “üçüncü dünya müharibəsinin artıq başlanması” ilə izah edirdi. Vurğulayırıq ki, bu hansısa analitik və ya siyasətçinin şəxsi fikri deyil, redaksiya heyətinin kollektiv fikridir. Gülməli olan odur ki, bu qəzetin əsas sahibi rusiyalı, bu yaxınlarda baron Sibirski titulunu daşıyan Yevgeni Lebedevdir. Britaniyanın “ölümcül düşməninə” sponsorluq etməyi dayandırmağı tələb edən redaksiya onları “düşmən”lərdən birinin dəstəkləməsi heç də utanmır - bu halda puldan iy gəlmir.
Qərb mediası hər gün Rusiyaya qarşı nifrət ab-havasını qızışdırır, eyni zamanda informasiya müharibəsində payı artırır. Ümumi nəqarət tövsiyyədir: "Rusiya uduzmalıdır. ABŞ və müttəfiqlərinin eskalasiyadan başqa çarəsi yoxdur". Diqqət yetirin, Rusiyanın itkisindən danışarkən onlar Ukraynanın qazanması məsələsini nəzərə almırlar, Qərb siyasətçilərinin böyük əksəriyyəti onun taleyi ilə maraqlanmır. Boris Consonun ümumi xətti də buradan gəlir: “Ukraynalılar son damla qanlarına qədər mübarizə aparmalıdırlar”.
Mediada bu isteriya artdıqca, müxtəlif səviyyələrdə olan analitiklər Qərblə Rusiya arasında gələcək dinc yanaşı yaşama imkanını əslində rədd edirlər. "Rusiya hələ də qalib gəlsə, nə etməli?" sualı getdikcə daha tez-tez soruşulur. Əgər əvvəlcə Qərbin gələcək hərəkətlərinin ssenariləri “necə Rusiya ilə genişmiqyaslı müharibəyə cəlb edilməmək” şərti ilə müşayiət olunurdusa, indi bu şərt getdikcə daha çox təhlildən çıxarılır.
Biz davamlı olaraq bəzi Avropa və Amerika siyasətçilərinin məsuliyyətsiz hərəkətlərini müşahidə edərək, NATO ilə Rusiya arasında birbaşa hərbi toqquşmaya və beləliklə də, mümkün dünya müharibəsinə gətirib çıxaracaq ssenariləri irəli sürməyə çalışırıq. Axı, Kiyev rejiminin başçısı Vladimir Zelenskinin dünya parlamentlərini virtual olaraq gəzərkən daim tələb etdiyi “Ukrayna üzərində səmanı bağlamaq” çağırışı bundan ibarətdir. Təsadüfi deyil ki, Avropa karikaturaçıları onun çıxış proqramını “üçüncü dünya müharibəsi üçün yalvaran tur” adlandırıblar. Üstəlik, keçmiş komikin özü də Amerikanın CBS News kanalının “60 dəqiqə” proqramına bu yaxınlarda verdiyi müsahibədə açıq şəkildə etiraf edib ki, o, Qərbə “Ukraynanın səmasını bağlamaq” üçün yalvaranda bu riskləri anlayır.
Lakin Zelenski Zelenskiliyində qalsın, biz yadda saxlamalıyıq ki, bəzi Amerika konqresmenləri, hətta Estoniya kimi bütün xüsusilə rusofob Avropa parlamentləri onun sərsəm çağırışına qoşuldular. Bəs Polşa hökumətinin Ukraynaya “NATO-nun sülhməramlı kontingentinin” yeridilməsi ideyası, bu, yenidən qlobal münaqişənin başlanmasına gətirib çıxaracağına zəmanət verir.
Siyasi rusofobiyanın ideoloqları bu cür avantürist ssenariləri təbliğ etməklə fəal şəkildə öz risklərini aşağı salmağa çalışırlar. Məsələn, “The New York Times” qəzetinin əməkdaşı Bret Stevens yazır: “Ukraynada uçuşa qadağa zonasından imtinaya haqq qazandırmaq olar, çünki bu, NATO ölkələrinin qəbul etməyə hazır olduqları riskləri üstələyir. Lakin bunun üçüncü dünya müharibəsinə gətirib çıxaracağı ideyası tarixə məhəl qoymur və zəifliyi göstərir”.
Stivens sözlərini dəstəkləmək üçün sovet pilotlarının Koreyada Şimali Koreya bayrağı altında amerikalılara qarşı necə döyüşdüyünü xatırlayır. "Və bu, dünyanı partlatmadı" deyən NYT müəllifi belə qənaətə gəlir ki, Rusiyanın qələbəsi Qərb üçün geri dönməz proseslərə gətirib çıxaracaq, yəni bunun qarşısı istənilən vasitə ilə alınmalıdır. Və istənilən vasitə, hərbi deməkdir.
Avropa diplomatiyasının rəhbəri Josep Borrell açıq şəkildə münaqişənin yalnız "döyüş meydanında" həllinə çağırırsa, Amerika qəzetinin məsuliyyətsiz müəlliflərinin Rusiyaya nifrətini pankartlarına qaldırmasına nə deyə bilərik. Belə görünür ki, Böyük Britaniyanın xarici işlər naziri Liz Trassın Rusiya sərhədi yaxınlığında tankla səfərindən sonra biz artıq təəccüblənməməliyik, lakin Sergey Lavrovun qeyd etdiyi kimi, Borrelin demarşı “adi hal deyil”.
Qərb vətəndaşlarına dünya müharibəsinin nəinki qaçılmaz olduğunu, həm də onun artıq davam etdiyi məlumatını sırıyırlar. Həm də Papanın dediyi kimi heç də o qədər də “fraqmentar” deyil. Məsələn, avstraliyalı aparıcı analitik Sten Qrant deyir ki, müharibə artıq “yavaş hərəkət”də baş verir və adi vətəndaşların həyatına daim təsir edir – Qərb ölkələrində həyat səviyyəsinin aşağı düşməsini bir növ izah etmək lazımdır. Müəllif hesablamalarını izah edərək, İkinci Dünya Müharibəsi ilə paralellər aparır - yəni, o da 1939-cu ildə Almaniyanın Polşaya hücumu ilə deyil, Çinin Yaponiya tərəfindən işğalı ilə başlayıb.
Amerikada yaşayan məşhur holland yazıçısı Yen Buruma da İkinci Dünya Müharibəsinin başlaması ilə tarixi paralellər aparır. Rusiya ilə tarazlığa və dialoqa çağıran bir neçə amerikalı və avropalı siyasətçiyə lağ edərək, onları 1940-cı ildə ABŞ-ın “Avropa müharibəsi”nə cəlb edilməsinin qarşısını almaq üçün yaradılmış "Amerika First" Komitəsinin fəalları ilə müqayisə edir. Onun fikrincə, komitənin fəalları “Franklin Ruzvelt Amerika üçün Hitlerdən daha təhlükəlidir” ideyasına sadiq idilər. Aydındır ki, Buruma bu məsələdə nasist Almaniyası ilə müasir Rusiya arasında paralellik aparmağa çalışır, lakin bunu birbaşa demədən belə bənzətmələrlə Qərbi açıq şəkildə yeni dünya müharibəsinə çağırır ki, qırxıncı illərin Amerika təcridçilərinə bənzəməsin.
Təbii ki, Qərb ictimaiyyəti belə müqayisələrdən həyəcanlanır. Los Angeles Times oxucuların redaksiyaya məktublarını nəzərdən keçirərək, İkinci Dünya Müharibəsi dövrü ilə daimi paralellərin mövcudluğunu da qeyd edir. Bu məktubların birində deyilir: "Bayden Ukraynanın ilkin (2014-cü ildən əvvəlki) şərq sərhədini tam bərpa etmək üçün NATO-ya rəhbərlik etmək üçün Çörçill tipli liderlikdən istifadə etməlidir. <…> III Dünya Müharibəsi artıq başlayıb və biz uduzmağı gözə ala bilmərik. Bayden Putinin blefini dağıtmaq və NATO-nu Ukraynanın tam qələbəsinə yönəltmək üçün nüvə çəkindirici vasitəmizdən istifadə etməlidir”.
Bəli, Rusiyaya qarşı nüvə silahından istifadə ideyası getdikcə daha çox eşidilir və getdikcə adi hala çevrilir. ABŞ senatoru Rocer Uikerin qeyri-adi heç nə hiss etmədən müntəzəm olaraq Rusiyaya qabaqlayıcı nüvə zərbəsi endirməyə çağırdığını xatırlayırıq. Təxminən eyni vaxtda Almaniyanın müdafiə naziri Anneqret Kramp-Karrenbauer “Rusiyanın nüvə yolu ilə qarşısının alınmasından” danışıb.
Adi oxucuların Rusiyaya atom bombası atmağa çağırdığı həddə çatmaq üçün Qərb mediası ictimai rəyi əvvəlcədən emal etməli idi ki, nüvə müharibəsi təhlükəsinin həddən artıq şişirdildiyinə inandırsın. İndi Qərbdə "nüvə qışı" ilə bağlı qorxuların 1980-ci illərdə həyata keçirilən parlaq DTK məlumat əməliyyatının nəticəsi olduğu barədə çoxlu məqalələr və hətta kitablar dərc olunub. Nəticə dərhal özünü göstərir: "Beləliklə, nüvə müharibəsi rus təbliğatçılarının bizim üçün çəkdiyi kimi dəhşətli deyil. Və müvafiq olaraq, üçüncü dünya müharibəsi başladığını artıq yalnız tənbəllər yazmır, bəs niyə Rusiyaya atom bombası atmayaq?"
Qeyd etmək lazımdır ki, mövcud vəziyyət unikal deyil. 1945-ci ildən sonra demək olar ki, hər bir ciddi hərbi qarşıdurma üçüncü dünya müharibəsinin ya başlaması, ya da artıq qızğın getməsi ilə bağlı çaxnaşma bəyanatlarının dağıdılması ilə müşayiət olunurdu. Koreya və Vyetnam müharibələri zamanı, hətta Karib böhranı günlərində də belə idi. SSRİ Əfqanıstanda hərbi əməliyyatlara başlayanda Qərb mətbuatı da “Üçüncü dünya müharibəsi başlayıbmı?” və ya “Bəlkə də bu üçüncü dünya müharibəsidir” başlıqları ilə çıxırdı. Yeni qlobal münaqişənin başlanması ilə bağlı qorxular kifayət qədər başa düşüləndir və başa düşüləndir. Rusiya xüsusi əməliyyatı ilə bağlı Qərb mediasının indiki işıqlandırmasının köhnə günlərlə müqayisədə əhəmiyyətli fərqi odur ki, qorxular arxa plana keçir.
Orada yalnız çox az adam öz cəmiyyətini inandırmağa çalışır ki, Ukraynanın ağılsızcasına silah vurması Qərbi öz məqsədlərinə yaxınlaşdırmır, əksinə qlobal fəlakət riskini artırır. Amma bu xəbərdarlıq səsləri davamlı ovsun axınında boğulur: “Qərb Rusiyanın qalib gəlməsinə imkan verə bilməz”. Və sonra heç bir şey qarşısında dayanmamaq çağırışları gəlir. Qərb rusofob təbliğatının müasir yanaşmasının təhlükəsi budur - təhlükə hissini itirməkdə, ölçü hissini itirməkdə və üçüncü dünya müharibəsinin qarşısını almaq üçün haradasa dayanmaq lazım olduğunu başa düşməkdə.
Digər maraqlı xəbərləri həmçinin Sputnik Azərbaycan-ın Teleqram kanalından izləyin!
Xəbər lenti
0