Zülfiyyə Quluyeva, Sputnik Azərbaycan
BAKI, 16 noyabr — Sputnik. İkinci Qarabağ müharibəsinin xanım şəhidi olduğundan, Arəstə Baxışovanın vaxtilə yaşadığı ünvan, keçmiş "Motodrom" adlanan ərazinin ən populyar məkanına çevrilib. Burada yaşayan hər bir sakin qəsəbənin xanım şəhidi ilə fəxr edir. Deyirlər ki, "Aslanın erkəyi, dişisi olmaz" məsəlini elə birbaşa Arəstə Baxışovaya aid etmək olar. Çünki, zərif cinsin nümayəndəsi olmasına baxmayaraq, Arəstə Baxışova hərbi tibb qulluqçusu olaraq cəbhə bölgəsinə könüllü yollanıb.
Sputnik Azərbaycan ölümü ilə dillərdə dastan olan Arəstə Baxışovanın ailəsindən reportajı təqdim edir.
Qapıda bizi Arəstə xanımın yadigarlarından biri, qız övladı Zəhra Məmmədli qarşılayır. Anası cəbhəyə gedəndən gözü yolda qalan Zəhra, artıq 8 gündür ki, daha anasının yolunu gözləmir. Övladından qalan yadigarlarını bağrına basan ş̧əhidin anası Məktubə Baxışova isə qızının əmanətlərinə sahib çıxdığını bildirir.
M.Baxışova ilə söhbət zamanı öyrənirik ki, qızı mərhum Arəstə Baxışova elə uşaqlıqdan qorxmaz olub: "Qorxu nədir bilmirdi mənim balam. İlanı əlində boğurdu. Müharibə başlayandan sonra işdən gəlib mənə dedi ki, "ana, mən cəbhəyə getmək istəyirəm. Uşaqlarım sənə əmanət. Vətən uğrunda şəhid olsam, o mənim başımın ucalığıdır. Etiraz edə bilmədim. Bilirdim ki, bunun mənası da yoxdur".
Məktubə ana bu gün tək təsəllisinin qızının şəhidlik məqamına yüksəlməsi olduğunu söyləyir: "Bu gün hamımıza təsəlli verən qızımın Vətən uğrunda şəhid olmasıdır. Oğlum zəng edib qızımın yaralı olduğunu söyləyəndə əlim-ayağım yerdən üzüldü. Oktyabrın 23-ü gecə ilə rayona getdik. Orada bizi qarşılayan hərbçi qızımın şəhid olduğunu söylədi".
Nəvələrinin hər gün anasını soruşduğunu deyən M.Baxışova hər gecə ən çətin suallara cavab verməli olduğunu bildirir: "Analarının dəfnində nəvələrim də iştirak etdilər. İstədik ki, onlar uşaq olsalar da analarının daha geri dönməyəcəyini anlasınlar. Amma yenə hər gecə analarını soruşurlar. O gün nağıl kitabı almışıq ki, axşamlar oxuyaq başları qarışsın. Nağıl bitən kimi analarını soruşurlar. Qızı "qəbirdən çıxart gətir anamı" deyir, oğlu "anamın səsini eşitmək istəyirəm" deyib ağlayır. Mən isə nə cavab verəcəyimi bilmirəm..."
Qızının Vətəni çox sevdiyini söyləyən Məktubə ana elə bu peşəyə də onu sevgisinin sövq etdiyini söyləyir. Deyir ki, Arəstə hərbi hospitalda tibb işçisi kimi çalışırmış: "Mənə dedi ki, bu gün cəbhədə tibb bacısına ehtiyac var. Elə cəbhədə yaralı əsgərlərimizə yardım edərkən də şəhid oldu".
İndi 31 yaşlı Arəstədən Vətənə iki əmanət qalıb. 12 yaşlı oğlu Mərdan və 10 yaşlı Zəhra... Anasından ayrı qalmağın çox çətin olduğunu söyləyən Zəhra şəhid qızı olmağı ilə fəxr etdiyini söyləyir. Bildirir ki, anası üçün darıxsa da, onun Vətən üçün canından keçdiyini anlayır: "Anam bizi çox sevirdi. Biz hər gün işdən gələndə onun yolunu səbirsizliklə gözləyirdik. Anamın tək istəyi o idi ki, biz dərslərimizi yaxşı oxuyaq, nənəmizin sözündən çıxmayaq". Elə şəhid xanım oğlu ilə son telefon danışığında da bu sözləri söyləyib.
Mərdan Məmmədli deyir ki, anasına zəng etsə də, telefonu açmayıb. Sonra özü zəng edib: "Anama bir neçə dəfə zəng etdim cavab vermədi. Daha sonra telefonu açdı, səsi birtəhər gəlirdi. Fikirləşdim ki, yəqin xəstələnib. Soruşdum ki, ana nə olub sənə? Dedi ki, yaxşıyam, nənənin sözündən çıxmayın, dərslərinizi oxuyun, bir də bacına yaxşı bax".
Bu balaca Mərdanın anası ilə son danışığı olub. Daha sonra anasının yaralı olduğu xəbərini alıblar. Anasının hərbçi papağını başından yerə qoymayan Mərdan gecə də bu papaqla yatır. Anasının ətrini onun əsgər mundirindən alan övladları qisas hissi ilə yaşayırlar. Mərdan böyüdükdə anası kimi hərbçi olacağını söyləyir.
Məktubə ana isə bundan sonra olan-qalan ömrünü qızının yadigarlarına həsr edəcəyini bildirir: "Qızımın arzuları çox idi. Demək olar ki, hamısı yarımçıq qaldı. Məni Şuşaya aparmağa söz vermişdi. Mənə deyirdi ki, ən böyük arzusu bayrağımızı Şuşada dalğalanan görməkdir. Bu günü görə bilməsə də, Ordumuz bütün şəhidlərimizin qisasını alaraq bayrağımızı Şuşaya asdı".
