Xəzər rayonu, Şüvəlan qəsəbəsində "Energetika pansionatı" adlanan yataqxana var. Dənizə yaxın, bahalı istirahət mərkəzlərinə gedən yoldan azacıq aralıda yerləşir. Bu uçuq-sökük yataqxana yüzlərlə ailənin, yüzlərlə insanın yaşadığı bir məkandır.
İndi həmin bina uçmaq təhlükəsi ilə qarşı-qarşıyadır. Sakinlər bir aydan çoxdur ki, təhlükəli binadan təxliyə edilib. Bəzi ailələrin getməyə yeri olmadığı üçün, həyətdə qurulan çadırlarda yaşayırlar. Yataqxananın həyətində 70-dən artıq çadır qurulub. Ərazidə 150-yə yaxın ailə yaşayır.
Qiymət Cavadova əslən Xocalıdandır. Deyir ki, oğlu 1992-ci ildə şəhid olub. Qiymət xala qaçqın düşəndən sonra bu yataqxanada yaşayıb. Yataqxana yararsız hala düşəndən sonra ona da çadır verilib.
"Evimiz uçub, tökülüb başımıza. Bir aydan artıqdır ki, burada yaşayırıq. Hamı gəlib çəkir, amma köçürüb aparmırlar bizi. Çadırda yaşamaq çox çətindir. Elə bil çadırda yaşamaq alnımıza yazılıb. Yağış olanda damır, isti olan kimi buxarlanır, ölürük istidən. Bizi burdan çıxarsalar, canımız qurtarar" — deyir.
Qiymət xalanın sözlərinə görə, çadır nə qədər pis olsa da, evin başına uçmasından yaxşıdır: "Yenə bilirsən ki, başına daş düşməyəcək".
Ləman Vəliyeva isə 15 ildən çoxdur ki, bu yataqxanada yaşayırmış. Üç övladı da elə bu yataqxanada dünyaya gəlib: "Özüm Ağdamdanam. Üç övladım var, yoldaşımdan ayrılmışam. Bir evim var idi. O da uçmaq təhlükəsi ilə qarşı-qarşıyadır. Çıxarıblar bizi. Deyirlər, "içəri girmək olmaz". Bir ay yarımdır ki, çadırda qalırıq. Deyirlər ki, "iki aydan sonra sizi köçürəcəyik". Uşaqlarımı sosial yardımla saxlayıram".
Ulduzə Xocayeva da Xocalı sakinidir. O da bu çadır şəhərciyinin sakinidir. Həm də şəhid ailəsidir. 1992-ci ildə övladı Qarabağ müharibəsində dünyasını dəyişib.
"Yenə sağ olsunlar ki, bu çadırları qurublar. Yoxsa yataqxanada təhlükə altında idik. Bilirik ki, başımıza uçmayacaq. Neçə dəfə uşaqlarımızın başına o yataqxanadan daş düşüb. Mənim nəvəmin başına 8 tikiş qoymuşdular. Bina yırğalanır yerində. Heç kim maraqlanmır. Çadırda heç olmasa, rahatıq" — U. Xocayeva danışır.
Sakinlər deyirlər ki, iki aydır, bu çadırlarda yaşayırlar, amma çadır və döşəməyə vurulan taxta parçasından başqa onlara heç nə verilməyib. Qiymət xalanın dediyinə görə, bu iki ayda Bakı Dövlət Universitetinin tələbələrindən savayı onları yada salan olmayıb: "Onlar bizə yardım gətirmişdilər. Başqa da heç nə. Bircə rahatlığımız odur ki, bina başımıza uçmayacaq".
Çadırlardan bir qədər aralıda isə digər yarıuçuq yataqxana yerləşir. Oranın sakinləri də hallarından razı deyillər. Deyirlər ki, 25 ildir qaçqın həyatı yaşayırlar: "Az qalır, yataqxana uçsun başımıza. Hər gecə səksəkə ilə yatırıq".
Bu yataqxanada gələcəyin əsgərləri böyüyür! Hər anı ölüm təhlükəsi yaşanan yataqxanada…
