Operativ Qərargah son brifinqində bütün ölkə üzrə sərtləşdirilmiş xüsusi karantin rejimi tətbiq edilməsi ilə bağlı qərarını açıqladı.
Üstəlik, bu təcrübənin heç bir effekt vermədiyini, bundan sonra da verməyəcəyini bilə-bilə yenidən qapanmalara və SMS icazənin tətbiqinə qərar verildi.
Qəbul etmək lazımdır ki, ölkədəki epidemioloji vəziyyət həddindən artıq ağırdır. Bunu artıq hər birimiz şəxsi həyatımızda da hiss edirik. Artıq koronavirusa inanmayanların da bu illətə mübtəla olduğu dönəmə keçmişik.
Məsələn, mənim yaxın ailə üzvlərimin əksəriyyəti artıq ev şəraitində koronavirusdan müalicə olunur. Vəziyyətləri stabil olsa da, əlim çatmadığı üçün təbii olaraq narahatlıq keçirirəm, hər gün telefonla əlaqə saxlayıb müəyyən təlimatlar verməyə çalışıram.
Əminəm ki, yoluxmaların sayı açıqlanan rəqəmlərdən qat-qat çoxdur. Sosial şəbəkələrdə yazılanlardan, müzakirə olunanlardan belə başa düşmək olar ki, pandemiya ilə mübarizə bizim səhiyyəmizin imkanları ilə uyğunlaşmadı. Xəstəxanalarda və evlərdə müalicə olunan xəstə sayı, yaranan təşviş, müəyyən dərmanların tapılmaması vəziyyətin ciddiliyinə şübhə yaratmır. Artıq normal həyat şəraitində yaşamadığımızı qəbul etmişik.
Dünya bir ildir ki, bu virusun əlində acizdir. Kəşf olunan vaksinlərin tətbiqindən hələ ki gözlə görünən nəticə hasil olmayıb. Vaksin alan və tətbiq edən ölkələrdə də pandemiya bütün gücü ilə davam edir. Bütün dünyada 60 milyondan artıq insan bu virusa yoluxub və 1 milyona yaxın insan da həyatını itirib. Bir sıra ölkələrdə sərt karantin rejiminin tətbiqi məcburiyyətə çevrilib. Ölkəmizdə də vəziyyət, demək olar ki, nəzarətdən çıxıb. Gec də olsa, vəziyyətin ciddiliyini əksəriyyət qəbul edib. Bu özlüyündə müsbət nəticədir.
Hər gün bir tanışımdan, yaxınımdan yoluxma ilə bağlı xəbər gəlir. Cəmiyyət olaraq “inanıb, inanmamaq” mərhələsini arxada qoymuşuq. İlin əvvəlindəki kimi təşviş, narahatlıq olmasa da, ümumi gərginlik hamımıza sirayət edir. Düşmən məlum olsa da, onun gücünü düzgün hesablaya və düzgün mübarizə taktikası seçmədiyimizə görə nəticələr gözləniləndən də ağırdır. 44 günlük müharibənin nəticələri nə qədər sevindirici olsa da, COVID-19-un yayılma arealı da kifayət qədər genişləndi. Şəhid dəfnləri, hospitallarda yaralıların ziyarət edilməsi, zəfəri qeyd etmək üçün keçirilən yürüşlər bizə digər düşməni unutdurdu və acı nəticə göz qabağındadır.
Sərtləşdirilmiş xüsusi karantin rejimi il ərzində fasilələrlə müxtəlif vaxtlarda tətbiq edildi. Hər dəfə nəticələr müzakirə olunanda məsul şəxslər ya əhalini qınadı, ya da düzgün qərar vermədiklərini üstüörtülü etiraf etdilər. Yəni sərtləşdirilmiş xüsusi karantin rejimi, əhalinin yenidən evə qapadılması artıq psixoloji, sosial-iqtisadi olaraq insanların həyatını çətinləşdirir. Artıq bir ilə yaxındır sosial-mədəni həyatımızda qəribə bir durğunluq, qeyri-müəyyənlik hökm sürür. İqtisadiyyata dəyən ziyanın miqdarını, yəqin ki, mütəxəssislər hesablayacaqlar, ancaq “görünən dağa bələdçi lazım deyil” məsəli bu məqamda yerinə düşür.
Xüsusilə toy kimi nəhəng industriyanın iflasını hamımız görürük. Teatrlar və kinoteatrların qapadılmasının mədəniyyətimizə vurduğu ziyanı görmək, təhsil sistemimizin iflic olmağını dərk etmək üçün iqtisadçı olmağa gərək yoxdur.
Yuxarıda qeyd etdiyim kimi, sərtləşdirilmiş xüsusi karantin rejiminin tətbiqi düzgün çıxış yolu deyil. Virusa yoluxma sayının dinamikası göstərir ki, artıq kütləvi immunitetin yaranmasına doğru gedirik. Bu baxımdan sərtləşdirilmiş xüsusi karantin rejiminin tətbiqindənsə maarifləndirmə tədbirlərini gücləndirmək, efirlərdə, sosial şəbəkələrdə cəmiyyətin koronavirus təhlükəsi ilə bağlı bilgiləndirilməsi daha münasib yol ola bilərdi. Görünür, vəziyyətdən çıxış yolu tapa bilməyən Operativ Qərargah hər dəfə sərt karantin rejimi tətbiq etməklə yaxasını kənara çəkməyi düşünür.
Təəssüf ki, mənim düşüncələrim heç nəyi dəyişməyəcək. Qərar verilib və tətbiq olunacaq. Ancaq çox xahiş edirəm ki, Operativ Qərargah növbəti dəfə yanıldığını dərk edəndə xalqı, cəmiyyəti qınamaqdan vaz keçib, daha uyğun, daha təsirli metodları sınaqdan çıxarsın.