Rahim Muradov, Sputnik Azərbaycan
BAKI, 3 mart — Sputnik. 44 günlük Vətən müharibəsində iştirak edən iki qardaş. Biri MAXE kimi hazırda xidmətini davam etdirsə də, digəri şəhadətə ucalıb. Söhbət Masallı rayonunun Güllütəpə kəndində yaşayan Təhməzovlar ailəsindən gedir. Şəhid atası Sərvər Təhməzov Sputnik Azərbaycan-a onların bir müddət işləmək üçün Beyləqan rayonunda yaşadıqlarını və hər iki oğlunun ailəni dolandırmaqda ona kömək etdiklərini dedi.
İkinci övladı və şəhid olan Şəmsəddinin 2019-cu il aprelin 1-dən hərbi xidmətdə olduğunu bildirdi: “N saylı hərbi hissənin tərkibində bir neçə döyüş bölgəsində xidmətdə olub. Daha sonra Tərtərdə xidmət aparırdı. Vətən müharibəsi başlayanda isə Suqovuşanın azad olunmasında iştirak edib və Tərtərin Talış kəndi uğrunda gedən döyüşlərdə şəhid olub. Övlad kimi çox yaxşı idi, bütün qohum-əqraba arasında hörməti var idi. Biz ailəlikcə bir müddət Beyləqanda yaşamışıq. Arzuları var idi, həmişə deyərdi ki, əsgərlikdən qayıdandan sonra dükan açacaq və özünə avtomobil alacaq. Sonuncu dəfə ötən il oktyabrın 4-də telefonla əlaqə saxlayıb danışdı. Dedi, “narahat olmayın, yaxşıyam, inşallah, tərxis olunub qayıdacağam”. Amma anası ilə sonuncu dəfə danışanda “ana, müharibədir, şayət, şəhid olsam, ağlamayın!” demişdi. Heç bir şeydən çəkinmədən döyüşlərdə daim irəli atılıb. Komandiri Şəmsəddindən müharibədən qayıtdıqdan sonra özünə toy etsə, onu da dəvət etməsini istəyib. Şəmsəddin isə gülərək: “Komandir, mənim toyum olmayacaq, mən şəhid olacağam”, - deyib. Bu gün Şəmsəddinin 20 yaşı tamam olur. Qohum-əqrəba da onun ad gününə yığılıb, amma özü yoxdur. Mən oğlumla fəxr edirəm, Vətən uğrunda, torpaq uğrunda canını fəda etdi. Mən belə övladım olması ilə fəxr edirəm. Bu torpaq, bu Vətən bizimdir. Torpaqlar azad olunmalı idi və Allaha şükür ki, azad da olundu. Bütün şəhidlərimizə Allah rəhmət eləsin. Bir şəhid atası olaraq onların valideynlərinə səbr diləyirəm. Başlarını həmişə dik tutsunlar”.
Şəhid Şəmsəddinin qardaşı Şəhriyar Təhməzov hazırda MAXE kimi PDM-də tuşlayıcı vəzifəsində xidmət aparır. Şəhriyar 27 sentyabr sübh vaxtından döyüşlərə girdiyini deyir: “Füzulinin azad olunması uğrunda gedən döyüşlərdə mən yaralandım və müalicə olunmaq üçün hospitala göndərildim. Baş və ayaqlarımdan 5 qəlpə yarası almışdım. Şəmsəddin oktyabrın 4-də mənimlə danışmışdı. Mənə narahat olmamağımı və yaxşı olduğunu dedi. Mən də “sən çox bir yerdə duran deyilsən, ehtiyatlı ol” dedim. Çünki bilirdim ki, önə atılacaq. Hospitalda oktyabrın 5-də yenidən döyüşlərə qayıtmaq üçün könüllü ərizə yazdım, amma qəbul olunmadı. Oktyabrın 6-da isə yenidən ərizə yazdım, bu dəfə isə hospital komandanlığına özüm təqdim elədim. Həmin gün ərizəmi qəbul elədilər və axşam 17 radələrində hospitaldan çıxdım. Oradan gəldim Beyləqana, gec olduğu üçün həmin gün döyüşlərə gedə bilmədim. Dedilər, sabah tezdən döyüşlərə maşınlar gedəcək və mən də qoşula biləcəyəm. Beyləqanda evimizə getdim, gördüm, bizimkilər Masallıya getməyə hazırlaşırlar.
Mənə əmimin avtomobil qəzası keçirdiyini dedilər. Mən imtina elədim və yenidən döyüşlərə gedəcəyimi dedim. Sinif yoldaşımın atası mənə dedi ki, gedib baş çəkib qayıdım. Bizi Masallıya aparacaq taksi sübhdən yenidən Beyləqana qayıdacaq, mən də onunla gələ bilərəm. Yol boyu düşündüm ki, bu, əmimin qəza keçirməsi olmaz. Çünki belə olsaydı, məni Masallıya gəlməyə məcbur etməzdilər. Artıq gəlib həyətə girəndə əmimi görüb qardaşımın şəhid olduğunu anladım.
Bizim uşaqlığımız çox çətin keçib. Uşaq vaxtlarımızdan fermalarda işləyib atamıza kömək eləmişik. Çox kasıbçılıqla böyümüşük. Bəzən mən, ya da Şəmsəddin bir şokoladımız olanda belə iki yerə bölüb yeyərdik. Bir-birimizdən ayrı yeməzdik. Hər kəs ailədə bir nəfəri çox istəyir, mən ən çox qardaşımı çox istəyirdim, valideynlərimizdən də çox onu istəyirdim. Çünki uşaqlıqdan mənim dostum da, sirdaşım da qardaşım olub. Şəmsəddini dəfn edəndə sanki bütün ümidlərim onunla bir yerdə dəfn olundu”.
Şəhriyar Təhməzov “Cəbrayılın azad olunmasına görə” və “Cəsur döyüşçü” medalına layiq görülüb.
Şəhidimizin anası Sehranə Təhməzova Şəmsəddinin ötən il öz ad günündə zəng edib ailə üzvləri ilə danışdığını dedi: “Xidmətdə olduğu vaxt videozəng elədi, “ana, görürsənmi, səngərdəyəm” dedi. Mən isə “eybi yox, Allah qoysa, gələn il öz evimizdə ad gününü keçirərik, darıxma” dedim. Mənim övladıma qismət olmadı. Şəmsəddin igid, mərd və qorxmaz uşaq idi. Çox istiqanlı idi, yad, doğma bilmədən hər kəsə mehribanlıq edərdi. Mənim ondan başqa daha iki övladım var, amma Şəmsəddinin yeri başqadır.
Bu gün onun 20 yaşı tamam olur. Müharibə başlayan gün mən narahat olmayım deyə yalandan mənə ayaqlarına görə hospitala getdiyini dedi. Əsgərliyə gedəndə də öz qurbanlığının kəsilməsini istədi. Mən ona xidmətdən gələndən sonra kəsdirəcəyimizi dedim. “Ana, mənim qurbanlığımı indi kəsdır”, - dedi. Sən demə, şəhid olacağını bilirmiş. Allah bütün şəhidlərimizə rəhmət eləsin, qazilərimizə də şəfa versin!”
Məlumat üçün bildirək ki, bu gün 20 yaşı tamam olan Şəmsəddin Təhməzov Tərtərin Talış kəndinin işğaldan azad olunması uğrunda gedən döyüşlərdə ürək nahiyəsindən aldığı qəlpə yarasından şəhadətə ucalıb. Şəmsəddin ölümündən sonra Ali Baş Komandanın 18 dekabr 2020-ci il tarixli sərəncamına əsasən, "Vətən uğrunda" medalı ilə təltif olunub.
Allah şəhidlərimizə rəhmət eləsin!