"Oradan gələndən it nə yemək yedi, nə də su içdi. Səhər oyandıq ki, gözündə yaş, ölüb Layka..."

Qızını itirəndən sonra övladına qarşı səhv etdiyini anlayıb, amma peşmançılıq üçün çox gec olub

Ata o hadisədən bu yana isti yemək yemir, rahat yatağında yatmır. Evində oğlunun şəkillərindən ibarət düzəltdiyi guşənin qarşısında yatır.

İki dəfə ailəsi dağılan qadın: "Dedilər, səni küçələrdən yığdıq, yanında da bir küçük gətirmişdin"

"Bəzən saatlarla oturub fikirləşirəm: mən harada səhv buraxdım ki, həyatın bu qədər dibinə yuvarlandım? Amma öz sualıma cavab tapa bilmirəm..."

Sevgisi naminə hər şeyindən keçir, qarşıda onu gözləyən, xoşbəxt ola biləcəyi həyatdan belə

On bir ilin gəlini başına gələn dəhşətləri danışır: "Hər kəs mənim əxlaqsız olduğuma inanır"

O, həm revmatizm xəstəliyindən əziyyət çəkir, həm də onurğa sütununda əyrilik var. Buna baxmayaraq, özündən daha ağır xəstə olan ata-atasını yaşatmaq məcburiyyətindədir.

Köçkün qızın bəlalı həyatı: "Tez-tez xəyalımda gəlin köçürəm. Avtomobillərin bəhsə-bəhs siqnallarından qulağım tutulur: babaaab, bibiiib!!! Hər gecə yuxuda ana oluram"

Moskva səfər onun bütün həyatını alt-üst edir. Bakıya qayıdanda evinin - emalatxanasının yandığını görür. Bütün əsərləri, arzuları, xəyalları, illəri o evdə külə dönmüşdü.

Şəhid pilotun həyat yoldaşı: "Bir var həyat yoldaşın rəhmətə gedib, onun acısını yaşayırsan. Bir də var ki, itirdiyin insan sevgilin, sirdaşın, dostun, bir sözlə hər şeyindir. Mən bir gündə bir neçə insanı itirdim"

Hansı insan çox gülürsə, o, tənhadır. Hansı insan çox gülürsə, dərdini danışmağa kimsəsi yoxdur və dərdli olduğunu da heç kimə bildirmək istəmir.

Körpəlikdən anasız böyüyür, çox keçməmiş atasını itirir. 13 yaşında ərə verilir, amma heç vaxt övladı olmur. Sırf ərinə olan sevgisi xatirinə, onu başqa qadınla ailə qurmağa vadar edir. Və ərinin övladları ucbatından ev-eşiyindən didərgin düşür...

Gözlərində qəribə bir kədər var. Danışdıqca uzaqlara baxır, susur, daha çox anasını xatırlayır, sonra vaxtsız itirdiyi Sarasını. Barışmaq istəmir onların itkisi ilə, üsyan edir ürəyində. Amma susur...

Körpəlikdə dayısı onun beşiyini çevirir və uşaq xəsarət alır. Valideyinləri isə onu illər sonra - 8 yaşında aparırlar həkimə. O zaman artıq gec olur...

Bir gün ona kişiyə xəbər verirlər ki, "həyat yoldaşın boşanma üçün məhkəməyə müraciət edib". Əvvəlcə inanmasa da, sonradan məhkəməyə çağırılır. Və 3 aylıq xəstəxana həyatından sonra evinə döndükdə gözlərinə inanmır.

Sputnik Azərbaycan yeni layihə hazırlayıb. Qələbə günü ilə bağlı veteranların tarixçələri və şəxsi arxivlərindən əldə edilmiş fotoşəkillər yayımlanacaq.

Onun həyatı tam bir faciə tamaşasına bənzəyir: Həyat ona hər üzünü göstərir, sevdiklərini tək-tək itirir. İçi daim keçmişin iztirabları ilə göynəyir, amma yenə də yaşamaq üçün bir ümid işığı var...

"Dörd dil bilirəm: erməni, gürcü, rus, polyak dillərini. Məni ermənilər yaxşı tanıyırdılar. Səsimə heyran idilər. Həm də gözəl yazmaq bacarığım vardı"

Ayaqları tamamilə hərəkət qabiliyyətini itirib. Xəstəliyinin müalicəsi var, amma özü sağalmaq istəmir. Buna görə insanlığını itirməkdən qorxur: "Əlil olmaq ayıb deyil, əsas odur, insanlığını, kişiliyini, qeyrətini itirməyəsən"