Cəlil Cavanşir

Vətən müharibəmiz başlamadan Qarabağ hamımız üçün əlçatmaz, nolstalgiya hissi yaradan uzaq İtaka adası kimi idi...

Modern insan ona heç zaman lazım olmayacaq, həyatını dəyişə bilməyəcək, gündəlik yaşamını gözəlləşdirməyəcək şeylərin xiffətini çəkərək yaşayır.

"Cidanı çuvalda gizlətmək" mümkün olmadığı kimi, mediamızın inkişafından məsul olan, bir zamanlar Vüqar Səfərli kimi laqeyd, jurnalistikadan xəbərsiz bir məmurun rəhbərlik etdiyi AR Prezidenti yanında KİVDF-nin qanunsuz əməlləri də gizli qalmadı.

Bu gün Amerikanı qarışdıran - dünyaya demokratiya adı ilə yaydığı “cəhalətdir”. Amerika bu gün öz demokratiyasının, daha doğrusu, öz cəhalətinin qurbanıdır.

Əslində insan bilmir nəyə üzülsün: Qarabağda verdiyimiz şəhidlərəmi, bir-birinin ətini yeməyə hazır olan insanlaramı? Uçuq daxmalardan çıxan şəhid cənazələrinəmi ağlayaq, qrant yeyib özünü ən axırıncı yola qoyan cahillərəmi? Çox çətin durumdur.

Badələrə şərab süzülür, dumanlı beyinlər az öncə baş verənləri unudur, daha doğrusu yaddaş avtomatik kilidələnir. Bu ərəfədə kimsə mütləq dəxlisiz zarafatlar edir, yumor hissinin sərhədlərini aşır.

İslahatlar səkkiz ay əvvəl start götürsə də, dəfələrlə tənqid etdiyimiz məsələlərdə bir irəliləyiş yoxdur.

Bəs, oxucuları, həmkarları Ramiz Rövşəndən niyə igidlik, qəhrəmanlıq gözləyir? Niyə onun verilən hədiyyədən imtina etməsini, ya da hədiyyəsini kiminləsə bölüşməsini arzulayırlar? Gəlin sizə, qəbul etməkdə çətinlik çəkəcəyiniz bir sirri açım.

44 günlük Vətən müharibəsində o qapılar, o pəncərələr arxasında neçə-neçə analar dualar oxudu, neçə körpə qapı zəngindən diksindi...

Hər gün bir tanışımdan, yaxınımdan yoluxma ilə bağlı xəbər gəlir. Cəmiyyət olaraq “inanıb, inanmamaq” mərhələsini arxada qoymuşuq. İlin əvvəlindəki kimi təşviş, narahatlıq olmasa da, ümumi gərginlik hamımıza sirayət edir

Bəlkə də, evimiz, ünvanımız, daimi yaşayış yerimiz olmadığı üçün xoşbəxtlik axtarıb tapa bilmir bizi... Evimiz olsa, qapımızı döyərdi, mütləq.

Riayət etdiyimiz qaydaların gələcəyimizə, xüsusilə övladlarımıza və digər doğmalarımıza faydalı olacağına inansaq, bu bəlaya qalib gəlməyimiz çətin olmayacaq.

Hüqonun, Russonun, Didronun həmvətənləri xristian təəssübkeşliyi ilə, ədaləti, beynəlxalq hüququ, insan haqlarını ikinci plana atdılar.

Ölkəmizdə mart ayında tədris prosesi dayandırıldıqdan sonra Təhsil Nazirliyi “Tele dərs”, “Virtual məktəb” layihələrinə başladı. Təəssüf ki, bu layihələrin icrasını indiki halda uğurlu hesab etmək olmaz.

Uşaqlığını yaşaya bilməyənlər uşaqlığını əlindən alan hər şeyə, hər kəsə nifrət edərlər. Bizim nəslin müharibəyə nifrəti, bəlkə də bununla bağlıdır