Yaxın vaxtlara qədər "Rusiyaya strateji məğlubiyyət vermək" tələbləri Qərb siyasətçiləri və mediası arasında adi hal idi. Hazırda bu məqsəd birdən-birə harasa yox olub. Əvəzində müxtəlif növ saysız-hesabsız "Ukrayna üçün sülh planları" səslənir, özü də onlardan bəziləri son vaxtlara qədər sülhməramlılara aid etmək çətin olan personajlar tərəfindən səsləndirilir. Həm də bu planlar nə qədər tez-tez eşidilirsə, Vladimir Zelenski və komandası bir o qədər nəzərəçarpacaq dərəcədə əsəbiləşir (bu, mülayim termindir).
Bütün elan edilmiş "sülh planlarını" yoxlamağa cəhd etsəniz, sayını itirə və onların müxtəlifliyində özünüzü belə itirə bilərsiniz. Rusiyanın Xüsusi Hərbi Əməliyyatının (XHƏ) ilk günlərindən dilə gətirdiyi, İstanbulda ilkin razılaşmalarda qeyd edilən aydın və konkret planı, heç kimin ciddiyə almadığı "Zelenski sülh formulu"nu mötərizənin arxasına qoyub, "Hindistan və Çinin bu ilin yazında təklif etdiyi altı bənddən ibarət konsensus"u xatırlamaq mümkündür. Çin Xarici İşlər Nazirliyinin məlumatına görə, bu plan 110 ölkədə müsbət qiymətləndirilib. Xatırladaq ki, həmin planda təmas xəttində münaqişənin dondurulması və Rusiya ilə Ukrayna arasında danışıqlara başlanması təklif edilmişdi. Hələ iyun ayında Kiyev bu təşəbbüslərə kobudcasına cavab verərək onları rədd edib.
Hazırda isə yalnız tənbəllər öz fikirlərini irəli sürmürlər. Ukrayna Silahlı Qüvvələri üçün cəbhədəki vəziyyət nə qədər çıxılmaz olarsa, ən qəzəbli şahinlər də bir o qədər "sülhməramlılara" çevrilirlər. Ən bariz nümunə Almaniya kansleri Olaf Şoltsdur. Birdən-birə o, XHƏ-ın ilk aylarından keçən ilə qədər bir neçə dəfə qəti şəkildə dediyini unudub: "Müharibənin bitməsi üçün Rusiya uduzmalıdır". Gözümüzün qabağında o və partiyası dialoq, kompromis, danışıqlar, barışıq tərəfdarlarına çevrilib. Bunun Türingiya və Saksoniyada keçirilən seçkilərdə Şoltsun rəhbərlik etdiyi Sosial Demokrat Partiyasının tam uğursuzluğu ilə bağlı olduğuna heç kim şübhə etmir. Kanslerin komandası birdən-birə anlayıb ki, Ukrayna mövzusu seçkilərdə müəyyənedici mövzulardan birinə çevrilib və bu istiqamətdə təşəbbüsü "Almaniya üçün alternativ" və Sara Vaqenknext İttifaqından ələ keçirməyə çalışıb.
Alman mətbuatı faktı gizlətmir ki, Şoltsda belə bir pasifizm sevgisi məhz indi, Şərqi Almaniyanın başqa bir əyalətində - Brandenburqda seçkilər öncəsi oyanıb. Bu, Almaniyanın birləşməsindən sonra həmişə, bütün illərdə orada birinci yeri tutan sosial-demokratların ənənəvi irsidir. İstər inanın, istərsə də inanmayın, Şoltsun sülhə nail olmaq zərurəti ilə bağlı bəyanatlarından sonra onun partiyasının Brandenburqdakı mövqeyi yaxşılaşıb.
Şoltsun planı, hələ ki, amörf görünür. Onun tərəfdarlarının yarada biləcəyi yeganə şey Qlobal Cənub ölkələrindən vasitəçilərdən ibarət danışıqlar qrupunun yaradılması ideyası olub. Həm də, hamı razılaşır ki, Ukrayna "1991-ci il sərhədlərinə çatmaq" xəyallarını unuda bilər. Bu, sözün əsl mənasında səslənən bütün "sülh planlarını" özündə birləşdirir.
"Tagesspiegel" qəzetinə verdiyi yeni müsahibəsində "kompromis planının" konturlarını açıqlayan Vaqenknext də bununla razılaşıb. Onun ideyası Ukraynaya silah tədarükünün eyni vaxtda dayandırılması və Kiyevin NATO-ya üzv olmaqdan imtinası ilə atəşin dərhal dayandırılmasına qədər uzanır. Sonra isə Qərb siyasətçisinin tamamilə fitnə-fəsad doğuran fikrini gəlir: "BMT-nin nəzarəti altında keçirilən referendumda Donbass və Krım sakinlərindən hansı ölkəyə mənsub olmaq istədiklərini soruşmaq düzgün olardı". Yox, biz artıq sakinlərdən soruşmuşuq və onların cavabını bilirik. Ancaq hər halda, kiminsə bu cavabı nəzərə almağı tövsiyə etməsi təqdirəlayiqdir.
Yeri gəlmişkən, "BMT tərəfindən tanınan referendum"un keçirilməsi ideyası bir çox yeni sülhməramlılar tərəfindən qəbul edilib. Bununla bağlı son dərəcə gözlənilməz bir şəkildə veteran britaniyalı jurnalist Endryu Nil hər zaman Rusiyaya qarşı nifrət doğuran "Daily Mail"ın səhifələrində çıxış edib. Hətta Ukraynanı dişlərinə qədər silahlandırmağa çağırsa da, bu inamlı şahin itirilən əraziləri qaytarmağın mümkün olmayacağını etiraf etmək məcburiyyətindədir: "Ukrayna etiraf etməli olacaq ki, Krım Rusiyada qalacaq. Şərqdə isə rusdilli Donbassın müəyyən bir hissəsi da itirilib". O, BMT-nin himayəsi altında referendumun keçirilməsindən də danışır. Tamamilə rusofob mövqe tutan digər Britaniya qəzetləri də ərazilərin qaytarılmasının mümkünsüzlüyünü etiraf edirlər. Eyni etiraf Trampın "sülh planı"nda da qeyd olunub. Bəli, bəli, belə bir plan da var. Respublikaçılar partiyasından prezidentliyə namizədin özü bu günə qədər təfərrüatları açıqlamaqdan imtina etsə də, yalnız Rusiya və Ukrayna liderlərini danışıqlar masası arxasına gətirəcəyini vəd etsə də, planı onun vitse-prezidentliyə namizədi J. D. Vens səsləndirib. Mühafizəkar tok-şouya verdiyi müsahibədə o, açıq şəkildə bildirib ki, bu, mövcud cəbhə xətti boyunca hərbsizləşdirilmiş zonanın yaradılması və Ukraynanın bloklara qoşulmamasına zəmanət verir.
Demokratlar dərhal Vensin səsləndirdiyi fikrə hücum ediblər. Ukraynadakı qanlı hadisələrin əsas səbəbkarlarından biri olan Viktoriya Nuland deyib ki, "Vensin planı Putinin vaxtaşırı sülh şərtləri kimi təklif etdiyi plana çox bənzəyir". Nuland vurğulayıb ki, əslində bu, Putinin 2022-ci ilin fevralında etdiyi təklifdir. Və açıq-aydın yalan danışıb. O, çox yaxşı bilir ki, o zaman Rusiya Ukraynaya daha yumşaq şərtlər təklif etmiş və əvvəlcədən xəbərdarlıq etmişdi ki, zaman keçdikcə bu şərtlər daha da sərtləşəcək.
Yekunlaşdıraraq, birmənalı şəkildə deyə bilərik: Qərb artıq Rusiyanın məğlub olmayacağı və "Ukraynanın ərazi bütövlüyünü bərpa etmək" xəyallarından əl çəkməli olduğu faktı ilə barışıb. Həm də bu dəlil ictimai şüurda yerləşdikcə Zelenski özünü tamamilə itirir. Onun Braziliyanın Metropoles resursuna verdiyi və kobudluğu, özündənrazılığı və nizamsızlığı ilə seçilən son müsahibəsi bunun əyani sübutudur. Çin və Braziliya liderlərini şəxsən təhqir edərək, özünü Ukrayna prezidenti elan edən Zelenski ultimatumla onlardan öz sülh təşəbbüsləri ilə burunlarını hara gəldi soxmamağı tələb edib. O, hətta bu ilin birinci yarısında bu ölkələri sülh prosesinə qoşulmağa razı salmağa necə cəhd etdiyni belə unudub!
Zelenski isə hər tərəfdən necə sıxışdırıldığını gördüyü üçün çox əsəbidir.
Əgər hətta britaniyalılar və almanlar Zelenskinin ərazilərin itirilməsi ilə barışmalı olacağını deyirlərsə, bu o deməkdir ki, o, artıq tərk edilib. Aydındır ki, bütün bu "pasifizm" hazırda heç də təsadüfən doğulmur. Göz qarşısında Şolts, Tramp və ən qızğın britaniyalı şahinlər "məcburi sülhməramlılara" çevrilirlər – onlar, sadəcə olaraq, döyüş meydanında Ukrayna üçün vəziyyətin necə olduğunu görürlər. Və əgər Qərbdə kimsə Rusiyanın bunu başa düşmədiyini düşünürsə, dərindən yanılır.