BAKI, 15 avqust — Sputnik. Bu gün Rumıniyanın Babadağ poliqonunda Şimali Atlantika Alyansının Lüksemburq (bəli, məlum oldu ki, orada da ordu var) və Fransadan olan iki yüz əlli əsgərdən ibarət hərbi təlimləri başlayacaq.
İstənilən manevrlərin məqsədi təkcə döyüş koordinasiyasını yaxşılaşdırmaq deyil, həm də potensial düşməni, yəni Rusiya ordusunu heyran etməkdir. Söhbət, bu yaxınlarda ixtisaslaşmış bir nəşrin xəbr verdiyi kimi, dünyada atəş gücü və döyüş qabiliyyəti baxımından ikinci olan təlimlərdən gedir.
Əgər Lüksemburq bizə hərbi çağırışla müdaxilə edirsə, bu gün NATO-nun Avropadakı siyasətinin prinsipcə necə göründüyünə baxmağın vaxtıdır. NATO hakimiyyət orqanlarının "Şərqə doğru genişlənməmək" vədi ilə necə kələk gəldiyi hamıya məlumdur. O vaxtlar potensial strateji rəqibi çaşdırmaq üçün kələk gəlmək tələb olunurdu.
Lakin məlum oldu ki, bu gün kiçik qumarbazın taktikasından NATO tərəfindən təşkilatın guya ki, dəstəklədiyi, kömək etdiyi və sadəlövh insanların hesab etdiyi kimi, "qaddar diktatorlardan" müdafiə edə biləcəyi və "aqressiv rus ayısından" qoruya biləcəyini düşündüyü ölkələrlə münasibətlərdə istifadə olunur.
Rumıniyada başlayan NATO manevrlərində Lüksemburq birinci skripkanı çalsa da (zarafat deyil), bu, ədəb-ərkandır. NATO-ya ABŞ-ın arxasında gizlənmək üçün qoşulurlar. Vaşinqtona isə elə bu lazımdır. Çətir altında toplaşanlara tam nəzarət və qoşulmaq istəyənlərə amansızlıq. Bunu bir vaxtlar bütün qlobalist elitanın sevimlisi, hazırda pariyaya çevrilmiş Cefri Saks xatırladıb, çünki iqtisadiyyat professoru elə yandırır ki, bu, heç kimə az görünmür.
Saks, birincisi, "ABŞ-ın Ukraynanı öz qəniməti hesab etdiyini", lakin bununla da kifayətlənməyib, onu "ikinci Əfqanıstana" çevirmək niyyətində olduğunu bəyan edib. Qənimətdir, ya da qənimət deyil, bu, o qədər də maraqlı deyil, çünki bu, son on beş ildə bizə aydındır, amma "Avropa Əfqanıstanı" haqqında – bu tezis heç də maraqsız deyil.
Bənzətmənin bütün gözlənilməzliyinə baxmayaraq, kəskin də olsa, olduqca dəqiqdir.
Biz isə 22 il əvvəl koalisiyanın Əfqanıstana asayişi bərpa etmək üçün getdiyi (səbəb və səbəb haqqında - başqa vaxt), onu zorla demokratik cənnətə sürüklədiyi hadisələri xatırlayırıq.
Demokratikləşmə üsulları – aviabombardmanlar və intensiv atəşə tutulmalar inanılmaz dərəcədə qanlı idi. Amerikalılar özlərini qanuna tüpürən adamlar kimi aparır, istədikləri zaman, istədikləri yerdə, istədikləri tərəfə raket atırdılar. Toy, kənd bayramı, yürüş - heç vaxt fərq etmirdi. Axı, onlar amerikalı və avropalı olmayan, həyatı ümumiyyətlə heç bir əhəmiyyət kəsb etməyənlərə atəş açırdılar.
Qərblilərə sadiq vətəndaşların və qadınların itkisi, həm də dost atəşinin qurbanı olması heç bir rol oynamırdı. Yeri gəlmişkən, biz onları düz iki il əvvəl, içində, necə deyərlər, dünyanın ən güclü ordularından sayılan hərbçilərin olduğu NATO göyərtələrinin Kabil hava limanından uçarkən onların şassilərinə bərk-bərk sarılarkən gördük.
İyirmi illik tərəqqi və Qərb "dəyərləri"nə məcbur edilməsi xaosa və tam hərbi-siyasi fiaskoya çevrildi.
Qərbin pulu ilə yaşayan hakimiyyət, vaxtında tədbir görüb, israf edə bilmədiyi çamadan dolu banknotlarla evakuasiya etməyə müvəffəq oldu. Biabırçı sonluq - çünki düşmən layiqincə qiymətləndirilməyib.
Mövcud böhran vəziyyətində (və burada Saksın sözləri daha ədalətlidir), Amerika və onun Ukraynanın da özünü ora daxil hesab etdiyi Avropa landsknextləri ilə eyni şey baş verdi. Sanki proqram çoxdankı bir matrisdə dondurulmuşdu: düşmənin potensialının qiymətləndirilməməsi. Bu dəfə - Rusiya. Rus cəmiyyətinə və onun ideallarına eyni nifrət və nəticədə - məğlubiyyət zənciri. Həm siyasi, həm də hərbi. Həm iqtisadiyyatda, həm də döyüş meydanında.
Tezliklə (nə Amerikada, nə də Aİ-də seçki təqvimi bizimlə proksi müharibəni dəyişdirmək iqtidarında deyil) NATO Ukraynadan qaçmalı olacaq. "Leopard"ları, "Bredli"ləri, "Abrams"ları və "Patriot"ları tərk edərək. Qərblilərin Ukraynanı tərk edərkən, yəni onu maliyyə və hərbi dəstəkdən məhrum edərkən ən son düşünəcəkləri şey onlara yad olan bir ölkə ilə bağlı olacaq. Hansı ki, onların lovğalıqla "geosiyasət" adlandırılan çirkin avantürizmi məhv olacaq. Və tək-tənha buraxılmış olacaq.
Növbəti posttravmatik sindroma səbəb olmasın deyə, zadəganlıq və müəyyən empatiya səbəblərindən "Əfqanıstan" demədən Rusiyanın dəfələrlə xəbərdar etdiyi bütün məğlubiyyət atributları ilə ikinci Əfqanıstan, praktiki olaraq NATO-nun qapısındadır.
Həm də, təbii ki, həmsöhbətlərin işarələnmiş kartlarla oynaması və ən əsası, bunun "qaydalara uyğun" olduğunu deyərək kələk gəldikləri də aydın görünürdü. Ancaq bu oyunçular digərlərinə hiylə gəlməyə adət etdilər. Bu qumarbazları döymək istəmədilər. Onlara əməllərlə cavab verildi, kələyin üstünün açıldığını qeyd edərək, NATO-ya qaçmaqdan başqa seçim qoymadılar. Cinahların müdafiəsi isə Lüksemburqdan gələn hərbçilərə həvalə edildi.
Digər maraqlı xəbərləri həmçinin Sputnik Azərbaycan-ın Teleqram kanalından izləyin.