BAKI, 8 fevral — Sputnik. Avropa İttifaqının (Aİ) yüksək səviyyəli liderlərindən biri Brüsseldə dezinformasiya ilə mübarizə üzrə konfransda deyib ki, Aİ-də Rusiya mediasının işini qadağan etməklə, "biz söz azadlığına hücum etmirik, əksinə onu qoruyuruq".
"Bağ" (bu, məhz Avropa Birliyidir) və "cəngəllik" (Avropa Birliyi olmayan və görünür, hələ Amerika olmayan hər şey) yəni, planetin, təxminən, qalan dörddə-üçü və orada yaşayan əhali haqqında sözləri ilə məşhurlaşan Josep Borrell sonradan uzun müddət "yanlış başa düşüldüyünü" izah etdi, buna baxmayaraq dözməyib, ağzından "quş buraxdı". Və ya səhv danışdı. Həm də, məşhur bir səhv - Freydə görə deyil, artıq Oruellə görə səhv.
Beləliklə, fərqli (Aİ-nin bəyənmədiyi) nöqteyi-nəzərdən qadağa - belə çıxır ki, söz və düşüncə senzurası deyil, əksinə, hər ikisinin azadlığıdır.
Təbii ki, nyüanslar gözlənilmir: Rusiya mediası, rus jurnalistləri və Rusiya adından deyilənlərin hamısı bilərəkdən yalan uydurmadır. Bu, Sovet keçmişindən Xruşşov zamanının Cinayət Məcəlləsinin bir maddəsinin xoşagəlməz xatirəsinin ifadəsi deyil, ümumavropa nöqteyi-nəzərindən, fərqli nöqteyi-nəzərdən baş verənlər haqqında Rusiya mediasına şamil edilən təqsir prezumpsiyasıdır. Bu ehtimal qadağaya gətirib çıxardı, qadağa isə bir nemətdir.
Bu və ya buna bənzər bir şəkildə, siz vahid Avropanın bütün xarici siyasətinə nəzarət edən Avropa Komissiyasının sədr müavininin dediklərini deşifrə edə bilərsiniz.
Borrelin özünün "narrativlər müharibəsi" (və ya sadə dillə desək, polemika) adlandırdığı müxalif fikirlər hazırda Avropada qanuni olaraq qadağandır.
Hələ əgər söhbət geosiyasi münaqişədən gedirsə. Bu münaqişədə əks təminatlara baxmayaraq, rəsmilərin nə deməsindən və kimdən asılı olmayaraq Brüssel tərəflərdən biridir. Böhran zamanı ictimai dəstək və konsolidasiya tələb olunur və burada bu ruslar öz mövqeləri ilə, öz faktları ilə, öz mülahizələri və ideyaları ilə önə çıxırlar. Əgər ruslar Ukraynaya qeyd-şərtsiz dəstək verməklə bağlı mövcud taktikanın və gələcək strategiyanın düzgünlüyünə şübhələr səpməyi bacarsalar, onda nə olacaq? Avropa cəmiyyəti parçalanacaq və ya parçalana bilər. Və bu, üstüörtülü də olsa, təhlükədir.
Parçalanmanın ardınca isə inamsızlıq, inamsızlığın ardınca isə - hərəkətlərin alqışlanması reytinqlərinin azalması gələcək. Reytinqlərin düşməsinin arxasında nümayişlər və etirazlar dayanır. Bir sözlə, xaos.
Və iqtisadi böhran fonunda yuxarıda deyilənlərin hamısını, sanki bir gənc qız öz sızanaqlarını makiyajla gizlədirmiş kimi ört-basdır etmək olar, lakin makiyaj, xüsusən də siyasi, hər şeyə qadir olmaqdan uzaqdır. Və onun məhdudiyyətləri var.
Beləliklə, Rusiya üçün olan hər şey bıçaq altında, qadağada və blokdadır. Rusiyaya qarşı olanların hamısına isə - tam, açıq və geniş əlverişli şərtlər və ilk növbədə, əlbəttə ki, üstün maliyyə rejimi yaradılıb.
Biz elə bilirdik ki, onlar, Brüsselin müdrikləri şahmatçıdırlar, amma onlar isə dominoçu imişlər. Güman edirdik ki, orada mürəkkəb ümumavropa sxemləri qurulur, lakin məlum oldu ki, onlar sümükləri (və ya daşları) üst-üstə qoyurlar. Və vaxtaşırı qışqırırlar: "Balıq!" Çünki hərəkətlər bitib.
Lakin, siyasətini bəyənmədiyi bir ölkənin mediasını bloklamaqdan başlayaraq, Rusiya mediasına qadağaları "söz azadlığını müdafiə etmək" kimi təyin edən ümumavropalılar üçün növbəti addım həmin ölkə müəlliflərinin kitablarına qadağa qoyulması ola bilər. Hansı ki, əslində artıq baş verir. Hələ ki, Qoca Avropanın mərkəzində deyil, onun şərq sərhədlərində.
Bundan sonra isə, bildiyimiz kimi, bu vəba ştammının törədiciləri maariflənmiş Avropanın "rus imperiya barbarları" ilə döyüşdüyü "yeni etikaya, ideologiyaya və tarixi məqama uyğun gəlməyən" müəlliflərin kitablarının kollektiv (tam təsdiqlə) yandırılmasına səbəb olur.
Və bu nə deməkdir - bu ola bilməz, çünki heç vaxt ola bilməz, çünki vahid Avropa maariflənmiş xalqların birliyidir, bir-birini qucaqlamış milyonların və "Sevinc doğru"nun xor qəsidəsidir?
Sadəcə, xatırladaq ki, kitabların yandırılması 90 il əvvəl, 1933-cü ilin mayında Berlin Opernplatzında "qeyri-alman ruhuna qarşı aksiya" çərçivəsində baş verib. "Qeyri-alman"ı "qeyri-avropalı" ilə əvəz edin və tarixi bənzətmə tamamilə fərqli rənglərlə bərq vuracaq.
1933-cü ildə Almaniyada mətbuata qarşı repressiyalar kitabların yandırılmasından bir neçə ay əvvəl başladı və o zamankı siyasi əsas cərəyanın tezisləri ilə mübahisə etməyə cəsarət edən jurnalistlər həbsxanalara və konsentrasiya düşərgələrinə düşdülər.
Bu günün informasiya mənzərəsindən bu, heç kimə heç nə xatırlatmır?
Sadəcə olaraq, tarix təkrarlanmağı sevir. Hazlrkı şəraitdə onun faciə kimi təkrarlanması variantı istisna oluna bilməyəcək bir şey deyil - əgər sadə avropalıların sözünün ardınca əməllər gəlirsə, bu, daha çox ehtimal olunur.